-آيا عمر جاودانه و آب حيات و اين كه حضرت خضر از آب حيات نوشيد و عمر جاودانه يافت درست است؟

(0)
-چه كسي در آخرت بهره مند وبي بهره مي باشدچرا؟(0)
-چرا ما نمي توانيم شناخت دقيق و كاملي از عالم , آخرت داشته باشيم ؟(0)
-با تامل و دقت در انسان و طبيعت روشن مي شود كه انسان همواره در پي دفع ضرر ازخود و جلب منافع است و از اين طريق حيات خود را حفظ كرده , به بقا ادامه مي دهد . امـا از آنـجـا كه دفع ضرر و جلب منفعت في حد نفسه نمي تواند انسان رابرانگيزد و به عمل وادار سـازد خـداوند اعمال را همراه با لذت يا رنج قرار داده است و انسان در پي لذت برمي آيد و مثلا با خـوردن و آشاميدن و زناشويي كردن لذت مي برد و از اين طريق در حقيقت حيات و بقاي خود را ادامه مي دهد . امـا اگـر فـرض كـنيم انسان نه دچار ضعف و بيماري شود و نه نابود گردد , كما اينكه در جهان آخـرت چنين است ديگر لذت ها فايده اي براي او ندارند , زيرا لذت ها در دنيا براي اين بودكه انسان تشويق به عمل شود تا به بقاي خود ادامه دهد . بنابراين چرا خداوندهمواره انسان را به لذت هاي گوناگون جهان آخرت وعده مي دهد در حاليكه اين لذت هادر آنجا فايده اي ندارند ؟(0)
-چـگـونه ممكن است امر جاويداني كه ابتداي آن روز قيامت است كه در آن آسمان و زمين از ميان مي روند , به بقاي آسمان و زمين مقيد شود ؟(0)
-چرا عدم ايمان به آخرت , موجب عذاب ابدي مي شود ؟(0)
-آيا انسان ها در آخرت هم مثل اين دنيا از اختيار برخوردارند؟(0)
-آخرين مرحله كمال انسان در آخرت چيست ؟(0)
-عقب ماندگان ذهني و كودكان در آخرت در چه حالي هستند؟(0)
-آيا در جهان آخرت با همين تركيب حاضر مي شويم ؟(0)
-آيا عمر جاودانه و آب حيات و اين كه حضرت خضر از آب حيات نوشيد و عمر جاودانه يافت درست است؟

(0)
-چه كسي در آخرت بهره مند وبي بهره مي باشدچرا؟(0)
-چرا ما نمي توانيم شناخت دقيق و كاملي از عالم , آخرت داشته باشيم ؟(0)
-با تامل و دقت در انسان و طبيعت روشن مي شود كه انسان همواره در پي دفع ضرر ازخود و جلب منافع است و از اين طريق حيات خود را حفظ كرده , به بقا ادامه مي دهد . امـا از آنـجـا كه دفع ضرر و جلب منفعت في حد نفسه نمي تواند انسان رابرانگيزد و به عمل وادار سـازد خـداوند اعمال را همراه با لذت يا رنج قرار داده است و انسان در پي لذت برمي آيد و مثلا با خـوردن و آشاميدن و زناشويي كردن لذت مي برد و از اين طريق در حقيقت حيات و بقاي خود را ادامه مي دهد . امـا اگـر فـرض كـنيم انسان نه دچار ضعف و بيماري شود و نه نابود گردد , كما اينكه در جهان آخـرت چنين است ديگر لذت ها فايده اي براي او ندارند , زيرا لذت ها در دنيا براي اين بودكه انسان تشويق به عمل شود تا به بقاي خود ادامه دهد . بنابراين چرا خداوندهمواره انسان را به لذت هاي گوناگون جهان آخرت وعده مي دهد در حاليكه اين لذت هادر آنجا فايده اي ندارند ؟(0)
-چـگـونه ممكن است امر جاويداني كه ابتداي آن روز قيامت است كه در آن آسمان و زمين از ميان مي روند , به بقاي آسمان و زمين مقيد شود ؟(0)
-چرا عدم ايمان به آخرت , موجب عذاب ابدي مي شود ؟(0)
-آيا انسان ها در آخرت هم مثل اين دنيا از اختيار برخوردارند؟(0)
-آخرين مرحله كمال انسان در آخرت چيست ؟(0)
-عقب ماندگان ذهني و كودكان در آخرت در چه حالي هستند؟(0)
-آيا در جهان آخرت با همين تركيب حاضر مي شويم ؟(0)

مطالب این بخش جمع آوری شده از مراکز و مؤسسات مختلف پاسخگویی می باشد و بعضا ممکن است با دیدگاه و نظرات این مؤسسه (تحقیقاتی حضرت ولی عصر (عج)) یکسان نباشد.
و طبیعتا مسئولیت پاسخ هایی ارائه شده با مراکز پاسخ دهنده می باشد.

  کد مطلب:34932 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:92

تعبير «لقاء الله» يا لقاء ربّ، به چه معناست؟
تعبير به «لقاء الله» يا «لقاء رب» كه مكرر در آيات قرآن آمده، بسيار پرمعني و عميق است، هر چند جمعي از مفسران بسيار ساده از كنار آن گذاشته​اند



گاه گفته​اند منظور از «لقاء الله» ملاقات فرشتگان خدا در قيامت است.



گاه گفته​اند منظور ملاقات حساب و جزاء و ثواب او است.



و گاه گفته​اند به معني ملاقات حكم و فرمان او است.



و به اين ترتيب هر كدام كلمه​اي را در تقدير گرفته​اند، در حالي كه مي​دانيم تقدير بر خلاف اصل است و تا دليلي بر آن نباشد بايد از آن پرهيز كرد.



با توجه به اين حقيقت به سراغ تفسير اصلي آن مي​رويم بدون شك منظور ملاقات حسي پروردگار نيست، چرا كه ملاقات حسي تنها در مورد اجسام است كه داراي مكان و زمان و رنگ و كيفيات ديگرند، به طوري كه مي​توان آنها را با چشم ظاهر ديد.



بلكه منظور يك شهود باطني و ديدار و ملاقات روحاني و معنوي با خدا است، زيرا در قيامت حجابها كنار مي​رود، و آثار خداوند چنان در عرصه محشر و تمام صحنه​ها و مواقف قيامت ظاهر و آشكار مي​گردد كه همه كس حتي كافران خدا را با چشم دل مي​بينند، و او را ديدرا مي​كنند! (هر چند اين ديدارها متفاوت است).



مرحوم علامه طباطبائي در تفسير الميزان چنين مي​گويد «بندگان خدا در شرائطي قرار مي​گيرند كه حجابي ميان آنها و پروردگارشان نيست، زيرا طبيعت روز قيامت ظهور و بروز حقايق است، همانگونه كه در آيه 25 سوره نور آمده «وَيَعْلَمُونَ اَنَّ الله هُوَ الْحَقُّ الْمُبيْنُ» [در آن روز مي​دانند كه خداوند حق آشكار است) (تفسير الميزان 15/103 و 10/69).



جالب اينكه در حديث مشروحي مي​خوانيم مردي خدمت امام امير مؤمنان علي (ع) آمد و عرض كرد من درباره قرآن مجيد به شك افتاده​ام!



امام فرمود چرا؟!



عرض كرد در آيات بسياري مي​بينم كه قرآن سخن از ملاقات پروردگار در قيامت مي​گويد، و از سوي ديگر مي​فرمايد «لاتُدْرِكُهُ الْاَبْصارُ وَهُوَ يُدْرِكُ الْاَبْصارَ» [چشمها او را درك نمي​كند، و او چشمها را درك مي​كند] اين آيات چگونه با هم سازگار است؟.



امام (ع) فرمود «اَلْلِّقاء هُنا لَيْسَ بِالرُّؤْيَةِ، وَالْلِّقاءُ هُوَ الْبَعْثُ فَافْهَمْ جَميعَ ما في كِتابِ الله مِنْ لَقائِهِ فَاِنَّهُ يَعْني بِذلِكَ الْبَعْثَ»



[لقاء به معني مشاهده با چشم نيست، بلكه لقاء همان رستاخيز و برانگيخته شدن مردگان است، پس معني تمام آنچه در قرآن تعبير به لقاء الله شده است درك كن كه همه به معني بعث است] (توحيد صدق/267 (با تلخيص).).



در حقيقت امير مؤمنان علي (ع) مسأله لقاء الله را به چيزي تفسير مي​كند كه شهود پروردگار از لوازم آن است.










پيام قرآن ج 5


ايت الله مكارم شيرازي و ساير همكاران

مطالب این بخش جمع آوری شده از مراکز و مؤسسات مختلف پاسخگویی می باشد و بعضا ممکن است با دیدگاه و نظرات این مؤسسه (تحقیقاتی حضرت ولی عصر (عج)) یکسان نباشد.
و طبیعتا مسئولیت پاسخ هایی ارائه شده با مراکز پاسخ دهنده می باشد.